pucuking godhong pring wulung mung tumalung
amem, ora ana angin nalisik saka ereng gunung
walang lan jangkrik bungkem, sepi nunjem ati
nalika mbulan sing kudune purnama kinupeng mega
kaya pengin aweh sasmita marang duhkitane jiwa iki
yayi, sliramu ora perlu ngerti menawa wengi iki
ana tangisku kang kasimpen ing pojok langit
senajan lirih nyebut jenengmu, nanging pecahing tangisku
ora amerga aku ngetuni cabare katresnanmu
nanging aku rumangsa manawa gusti
kaya pengin melehake marang kabeh pepinganku
kang saksuwene iki tansah dak umbar parisuka
Kasongan, 18 Februari 2009
Tidak ada komentar:
Posting Komentar